Nie da się dokładnie określić, kiedy powstały Neplacovice. Pierwsza pisemna wzmianka o Neplacovicach pochodzi z 1257 roku i mówi, że kościół parafialny w „Niplawitz” należał do zakonu krzyżackiego. Fakt, że w Neplacovicach istniała plebania już w połowie XIII wieku, dowodzi, że osada, która istniała w tym czasie, musiała być dość znacząca, ponieważ wnęki znajdują się nie tylko w większych miejscach.
Pierwszy dokument wymieniający Neplacovice jako wieś pochodzi z 1374 roku. Według wyciągu z opawskiego archiwum „Regesta” do zbioru fotokopii z archiwum Lichtensteinu w Wiedniu
otrzymuje brzmienie: „Wydano w Raciborzu dnia 24 kwietnia 1374 r. Jan, książę opawsko-ratiborski, potwierdza sprzedaż, która między
sygnowany przez Jindřicha von der Domanza i Jaroša z Drahotuša dla wsi Neplachovice z przynależnością. Książę Jan nadaje Neplacovice lenno z obowiązkiem służby
jak inne posiadłości i przyznaje mu prawo doprowadzenia wody z Opavic do stawu Neplach (być może miejsce to nadal nazywa się „Na rybníčku”).
W 1377 roku kościół w Neplachovicach i staw należały do dóbr książąt krnowskich. Reszta Neplacovicia była w lennie pana Jaroša. W 1377 r. Opawa została podzielona na 3 księstwa: Opawskie, Hlubczyckie i Krnovsk. Pod władzą
wieś Neplacovice należała do księcia Krnovskiego do 1850 roku, kiedy to powstały powiaty.
W 1492 roku właścicielem Neplacovic był Martin Šíp z Bránic, który był najwyższym podkomorzym Księstwa Krnovsk.
Po 1499 r. kolejnymi właścicielami byli Jan i Jindřich z Žopova, po 1520 r. Půt i Ctibor z Vranova, w 1532 r. Jiří Všelický z Všechlap i bezpośrednio po nim Petr Lichnovský z Voštic, którego żoną była Eliška z Trojanowic. Neplacovice należały do rodziny Lichnovów przez ponad 100 lat. Jan Lichnovský z Voštic był od 1573 do 1583 najwyższym podkomorzym Księstwa Krnowskiego.
W pracy „Wspomnienia z Opawy” Zukal pisze:
Jiří Morawicki, pan Loděnice, bez przerwy kłócił się ze swoim sąsiadem Janem Lichnovskim, panem Neplachovic. W 580 r. Jan pozywa Jiříka za pozwolenie mu na wykopanie szybu, którym doprowadzano wodę do Rybníček
i młyn Neplach. Spowodowało to ogromną powódź, która zalała młyn i browar w Neplacovicach. Tak się stało
przeciwko traktatowi zawartemu przez ich ojców w 1541 r.
Po śmierci Jana Lichnovskiego Neplacovice przeszły pod zarząd jego najstarszego syna Jindřicha. Następnie Neplacovice odziedziczyli jego synowie Karel i Jan Lichnovský, obaj luteranie, którzy nawrócili wszystkich swoich poddanych na wiarę ewangelicką.
W swojej spuściźnie Prasek pisze: Po latach 1580-1652 Neplacovice były protestantami, a kościół katolicki był zamknięty. W 1658 r. ponownie otwarto kościół katolicki. Od 1637 r. w Neplacovicach przywrócono katolicką plebanię.
W 1664 r. dobra neplachskie zostały sprzedane Ferdynandowi Dresce. W 1669 roku dobra z Neplach ponownie trafiły w ręce rodu Lichnovskich, kiedy kupił je Karel Maxmilián Lichnovský z Chuchelnej. Kolejnymi właścicielami byli: w 1686 r. Juliána Voršula hrabina
Opersdorf, w 1687 r. Jan Ferdynand Halama z Jičína, namiestnik cesarski, który kupił majątek za 12 000 guldenów.
Gospodarstwo Neplachów długo pozostawało w rękach Halamów. Byli to kolejno Jan Frydrych, Karel Jan i Jindřich Filip. Ostatni z nich, Jindřich Filip, był najwyższym pisarzem księstwa krnowskiego i w 1742 r.
status wolnych panów. Zmarł w 1750 r., a jego córka Antonie poślubiła Viléma Raimunda, wolnego człowieka z Wittdorfu.
W rezultacie Neplacovice przeszły w czysto niemieckie ręce i nastały złe czasy dla mieszkańców. W 1742 r., za panowania Marii Teresy, obszar Śląska na północ od rzeki Opavice został oddzielony i włączony do Prus.
Lichnowowie i Halamowie pochodzili z rodziny domowej, często nie znali nawet niemieckiego, żyli z ludźmi i rozumieli ich. W tamtym czasie ty
mieszkańcy wsi musieli przyzwyczaić się do wędrownych panów, głównie żołnierzy z Niemiec, którzy napływali do tutejszego krajobrazu
przynieśli Ci władcy jeździli na chłopskich plecach i rządzili za pomocą carabao.
Poddani wsi bronili się jednak dzielnie, doszło więc do sporu i niewielkiego powstania.
W 1779 r. powstała kolonia Neplachovské Zadky. Według „Topografii Śląska” Kneifla wieś Neplacovice z osadą miała 355 sążni pól uprawnych, 30 sążni, 1304 sążni łąk, 15 sążni, 320 sążni ogrodów, 63 sążnie
863 sążni pastwiska - w przeliczeniu na dzisiejsze wymiary: pola 511, 13 ha, łąka 17, 74 ha, ogrody 8, 75 ha, pastwisko 36, 55 ha. policzono 27