Urząd Gminy Tučín.
Najstarsza pisemna wzmianka o Tučínie pochodzi z 1351 roku. Według wpisu w księgach ziemskich Tobiáš i Beneš ze Strálka sprzedali szlachcicom Janowi i Drslavowi, braciom z Kravařa oraz ich spadkobiercom cztery ziemie wraz z całym posiadanym majątkiem we wsi Tuczyn. W 1371 roku Vok z Kravařa wymienił wieś Pavlovice i wszystko, co miał w Prusínkach i Tučínie na dobra Paršovice, Valčovice i Rakov należące do Ješka Hromada z Horki.
Do ważniejszych właścicieli w XIV wieku należeli panowie z Nákli, w XV wieku Vilém z Pernštejna uzyskał od Viktorína Bavora z Holovic wolną wolę na liście czeskiego króla Jiříego Poděbradskiego poświadczającego sto kopiejek groszy za połowę wieś Tučín i tym samym część wsi stała się częścią majątku Pernštejn skupionego wokół miast Lipník i Hranice.
W połowie XVI wieku Perštejnowie sprzedali Půtowi z Ludanic majątek Helfštýn wraz z częścią Tučína, przez krótki czas ta część wsi była również własnością pana Petra Voka z Rožmberka wraz z Kateřiną z Ludanic. W 1636 roku Karel Starszy z Žerotína miał we wsi także 8 poddanych.
Przed wojną trzydziestoletnią jedna część wsi należała do majątku Domaželky, druga część do majątku Želatovic, a trzecia część była wolnym majątkiem.
W 1795 r. hrabia Antonín Alexandr z Magnis kupił dobra Přerov, Prestavlcká i Želatovice wraz z Tučínem i pozostawał w posiadaniu tego rodu aż do 1917 r., kiedy to hrabia Antonín Magnis sprzedał je bankowi rolnemu.
Wśród nieszczęść, które dotknęły wieś, wymienić można wielki pożar w 1853 r., podczas którego spłonęła połowa wsi, epidemię cholery w 1866 r., która pochłonęła 28 ofiar śmiertelnych we wsi, oraz silny wiatr w 1910 r., który zniszczył wieś wiatrak z 1743r.
W 1913 r. do wsi doprowadzono elektryczność, a następnie założono stację telefoniczną.